درون سلول

    میکروسکوپ وسیله ای برای دیدن سلول ها یا چیز های خیلی ریز می باشد.                                           واحد اندازه گیری سلول ها میکرون یا میکرو متر است.(میلی متر 0.001=میکرومتر1)                                     در طول سده هیجدهم میکروسکوپ در گروه ابزارهای سرگرمی به شمار می‌آمد. با پژوهشهای بیشتر پیشرفتهای چشمگیری در شیوه ساختن عدسی شیئی بدست آمد. بطوری که عدسی‌های دیگر بصورت ذره بینهای معمولی نبودند بلکه خطاهای موجود در آنها که به کجنمایی معروف هستند، رفع شده‌اند و آنها می‌توانستند جزئیات یک شی را دقیقاً نشان دهند. پس از آن در طی پنجاه سال، پژوهشگران بسیاری کوشیدند تا بر کیفیت و مرغوبیت این ابزار بیفزایند. سرانجام ارنست آبه توانست پایه دانشی میزان بزرگنمایی میکروسکوپ را تعریف کند.

بدین گونه میزان بزرگنمایی سودمند آن بین ۵۰ تا ۲۰۰۰ برابر مشخص شد. البته می‌توان میکروسکوپ‌هایی با بزرگنمایی بیش از ۲۰۰۰ برابر ساخت. مثلاً توان عدسی چشمی را بیشتر کرد. اما توان جداسازی نور ثابت است و درنتیجه حتی بزرگنمایی بیشتر می‌تواند دو نقطه از یک شی را بهتر تفکیک کند. هر چه بزرگنمایی شی افزایش یابد به میزان پیچیدگی آن افزوده می‌شود. بزرگنمایی شئی در میکروسکوپهای پژوهشی نوین معمولاً ۳X, 6X، ۱۰X, 12X، ۴۰X و ۱۰۰X است. در نتیجه بزرگنمایی در این میکروسکوپ بین ۱۸ تا ۱۵۰۰ برابر است. چون بزرگنمایی میکروسکوپ نوری به علت وجود محدودیت پراش از بازه معینی فراتر نمی‌رود برای بررسی بسیاری از پدیده‌هایی که نیاز به بزرگنمایی خیلی بیشتر دارند سودمند است. بررسی‌های بسیاری صورت گرفت تا ابزار دقیق تری با بزرگنمایی بیشتر ساخته شود. نتیجه این پژوهشها به ساختن میکروسکوپ الکترونی انجامید.

سلول:

یاخته یا سلول واحد بنیادین ساختاری و کارکردی همه اندامگان‌ها (ارگانیسم‌های موجودات زنده) است. یاخته واحد ساختار عملکرد بدن جاندار است . و به صورت بافت سازمان می یابد . یاخته به زبان ساده‌تر واحد ساختار و عمل در جانداران است. در هر بخشی از بدن که عملی انجام می‌شود در اصل توسط یاخته‌های آن بخش انجام می‌شود.

نظریهٔ یاخته که در سدهٔ پانزدهم میلادی پدید آمد می‌گوید که همه اندامگان‌ها از یک یا چند یاخته تشکیل شده‌اند، همه یاخته‌ها از یاخته‌های پیشین پدید می‌آیند، همه کارکردهای زیستی یک سازواره در درون یاخته‌ها انجام می‌گیرند و اینکه یاخته‌ها شامل اطلاعات وراثتی لازم برای سامان دادن به کارکرد یاخته و انتقال اطلاعات به نسل‌های آینده یاخته‌ها هستند. یاخته‌های بدن موجودات پریاخته‌ای در برخی بافتها مانند پوست با پیوندهای میان‌یاخته‌ای به هم متصل می‌شوند.

انواع سلول بر اساس وضعیت:

پروکاریوت: سلول‌هایی که به علت نداشتن دیوارهٔ هسته، مواد هسته‌ای در سیتوپلاسم پراکنده شده‌است و هسته مشخصی ندارند. مانند باکتری‌ها و جلبک‌های سبز - آبی

یوکاریوت: سلول‌هایی که هستهٔ آنها غشایی دارد که آن را در بر می‌گیرد و هستهٔ مشخصی دارند. مانند گیاهان، جانوران، قارچ‌ها و آغازیان.

اندامک‌های یاخته جانوری: (۱) هستک (۲) هسته (۳) (رناتن) (۴) ریزکیسه (۵) شبکه آندوپلاسمی زبر یا خشن (۶) دستگاه گلژی (۷) چارچوب یاخته (۸) شبکه آندوپلاسمیک نرم (۹) میتوکندری(۱۰) واکوئل (۱۱) سیتوپلاسم (درون‌یاخته) (۱۲) لیزوزوم

از بخش‌های دیگر هسته که به دلیل نداشتن غشا مشخص و مخصوص خود اندامک نامیده نمی‌شوند می‌توان به سانتریول و ریبوزوم اشاره کرد به اجزای سیتوپلاسم (درون‌یاخته) یوکاریوتها(یاخته‌های هسته‌دار)، اندامک گفته می‌شود که معمولاً عبارتند از:، هسته یاخته، هستک، ریبوزوم (رناتن)، ریزکیسه، شبکه آندوپلاسمی خشن، شبکه آندوپلاسمی نرم، دستگاه گلژی، میتوکندری(راکیزه)، واکوئل، لیزوزوم، سانتریول، کلروپلاست، چارچوب یاخته شامل ریزرشته‌ها و ریزلوله‌ها و … به همراه پوسته یاخته

اجزاي سلول جانوري :

١-غشاي سيتوپلاسمي ٢-هسته ٣-سيتوپلاسم ٤- واكوئل ٥- شبكه ي اندوپلاسمي ٦- جسم گلژي ٧-ريبوزوم ٨-ليزوزوم ٩-RNA ١٠-كروموزوم